У Маскве гучаць вершы Рыгора Барадуліна

27 лютага 2015 года ў Маскоўскім доме нацыянальнасцяў адбылася вечарына беларускай паэзіі, арганізаваная нацыянальна-культурнай аўтаноміяй "Беларусы Масквы".

Сустрэча была прысвечана памяці выдатнага беларускага паэта Рыгора Барадуліна.

Рыгор Барадулін - выбітная постаць у беларускім свеце. Бадай што ніхто з беларусаў не дасягнуў такіх вынікаў, якіх у паэзіі дасягнуў Барадулін. І калі б свет будаваўся па тых законах гармоніі, па якіх ствараў свае вершы і паэмы Рыгор Барадулін, гэта быў бы ідэальны свет.

Здзіўляе незвычайны творчы дыяпазон тэматыкі яго паэзіі. Ён пісаў пра бацькоўскі дом ва Ушачах і пра пах дыму, калі ўвосень спальваюць лістоту. Аб чароўным часе сенакосу і туману над лясным возерам. Пра бацьку Івана, забітага ў час прарыву фашысцкай блакады, і пра вочы мамы, Акуліны Андрэеўны, якія вечна свецяцца «сузор'ямі дабрыні». Аб мінскіх вуліцах і палескіх сцежках. Аб прасторах Латвіі і аб готыцы старой Вільні. Аб Уладзівастоцкай гавані і пра пяскі Туркменіі. Аб вясне ў Фінляндыі і аб соснах на Кубе, аб фарбах балгарскай восені і пражскіх вулачках перад захадам сонца. Пра свае роздумы на Вялікай кітайскай сцяне і пра абед у Парыжы ў доме мастака Барыса Заборава. Аб маладзіку над Брадвеем у Нью-Ёрку і пра святых кароў на вуліцах Дэлі. Аб благаслаўленні, атрыманым у Ватыкане ад Папы Рымскага. Аб пачуцці вечнасці і каштоўнасці вытокаў жыцця і мудрасці, выпрабаваным у святых мясцінах Ізраіля ...

Рускім і польскім ПЭН-цэнтрамі, украінскім і беларускім Саюзамі пісьменнікаў (гэта значыць славянскімі літаратарамі, якія могуць ацаніць паэзію Барадуліна ў арыгінале) Рыгор Барадулін быў вылучаны кандыдатам на атрыманне Нобелеўскай прэміі.

Сёлета выдатнаму сыну беларускага народа споўнілася б 80 гадоў. Ушанаваць яго памяць і ўспомніць вечна жывыя і заўсёды актуальныя вершы паэта ў Маскоўскі дом нацыянальнасцяў прыйшлі суайчыннікі – маскоўскія беларусы.

Гасцей цёпла прывітаў старшыня Нацыянальна-культурнай аўтаноміі "Беларусы Масквы" Сяргей Кандыбовіч.

Кажучы пра жыццё і творчасць Рыгора Барадуліна, ён адзначыў, што кожная нацыя, кожны народ мае выразныя рысы сваёй непаўторнасці, сваёй духоўнай асаблівасці. Перш-наперш яны, натуральна, у мове як квінтэсенцыі душы. На роднай мове чалавеку наканавана звяртацца да іншых людзей, да каханай, да Усявышняга. Скарбы мовы жывуць у стагоддзях, яны збіраюцца ў літаратурнай спадчыне народа, яны нясуць народную мудрасць. І шчаслівы той народ, у якога ёсць свае выдатныя паэты, таму што яны падымаюць моўннае багацце да вышыні непасрэднага эмацыйнага ўздзеяння. У іх творах моўныя скарбы ззяюць усімі адценнямі прыгажосці. Творцы паэзіі – яны ж і незаменныя вартавыя духоўнасці. І як бы цяжка ні жылося людзям, сапраўдная паэзія дае радасць надзеі, з ёй і толькі з ёй часцяком лягчэй дыхаецца. Усё сказанае мае прамое стаўленне да паэзіі Рыгора Барадуліна, падкрэсліў С. Кандыбовіч.

З тэматычным паведамленнем «Рыгор Барадулін – самы яркі паэт філалагічнага пакалення» выступіў пісьменнік Алесь Кажадуб. Пра асаблівасці перакладу паэзіі Рыгора Барадуліна на рускую мову распавяла паэт Любоў Турбіна. Слухачы мелі магчымасць параўноўваць гучанне барадулінскіх вершаў на мове арыгінала і іх паэтычнага перакладу на рускую мову.

З цікавымі ўспамінамі пра дздядзьку Рыгора, асабістых сустрэчах з ім, надзвычайнасці і непаўторнасці яго паэзіі вытупілі прадстаўнікі творчай інтэлігенцыі і прыхільнікі таленту вялікага паэта: пісьменнік, заслужаны дзеяч мастацтваў Іван Сабіла; паэт Анатоль Парпара; саветнік МЗС Расіі журналіст Іван Старавойтаў; пісьменнік, гісторык Рыгор Якутоўскі. Прагучалі пераклады вершаў паэта, зробленыя ў розныя часы добра вядомым маскоўскім прыхільнікам паэзіі паэтам Іванам Бурсавым. Прысутныя маскоўцы цёпла сустрэлі выступленне беларускай госці з Мінску – паэта, літаратара Валерыі Куставай (Валярыны).

На працягу ўсяго вечара ў Маскоўскім доме нацыянальнасцяў гучалі вершы Рыгора Барадуліна на беларускай мове ў адмысловым выкананьні Раманам Чырвонцавым.

Завяршыла сустрэчу музычная старонка: прысутныя разам з ансамблем “Сябры” праспявалі песню Ігара Лучанка на верш Рыгора Барадуліна з сімвалічнай для ўсіх прысутных назвай – «Трэба дома бываць часьцей".