КУПАЛАЎСКІ ТЭАТР У МАСКВЕ!!!

24 траўня (мая) паводле праграмы рэгулярнага Чэхаўскага фестывалю ў Маскве ў Тэатры імя Пушкіна адбудзецца спектакль “ОФІС” Нацыянальнага акадэмічнага тэатру імя Я. Купалы.

Гэта творчая праца таленавітага маладога рэжысёра-пастаноўшчыка і кампазітара з Беларусі Кацярыны Аверкавай, аўтар п’есы Інгрыд Лаўзунд. Сучаснасць спалучаецца з класічнай музыкай А.Вівальдзі!

У спектаклі бярэ ўдзел вядомы сябра курсаў “Мова ці Кава” Павал Харланчук.

Мова спектаклю – беларуская з рускімі субтытрамі.

Далучайцеся да мастацтва і сучаснасці, бо, прамаўляючы словамі герояў славутага аднайменнага раману С.Моэма, “тэатр – гэта і ёсць сапраўдная сучаснасць”!

Набыць квіткі можна ў касе Чэхаўскага фестывалю па адрасе: Лявонцьеўскі завулак, д.21/1 (метро Твярская, Пушкінская, Чэхаўская).

Даведкі па тэлефоне: (495) 223-96-50

Падрабязнасці на старонцы спектаклю http://wwww.chekhovfest.ru/program/spec/1517/

На Чэхаўскім фестывалі гледачы ўбачаць яшчэ адзін спектакль Купалаўскага тэатра – “Вяселле” паводле А. Чэхава ў пастаноўцы Уладзіміра Панкова. “Вяселле” ўжо ўдзельнічала ў форуме ў 2010 годзе. І сёлета гэты спектакль як адзін з найлепшых, пастаўленых сумеснымі намаганнямі Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы, Міжнароднай канфедэрацыі тэатральных саюзаў і Міжнароднага тэатральнага фестывалю імя А.П.Чэхава, пакажуць 29 і 30 чэрвеня на сцэне Тэатра імя Массавета.

Национальный академический театр имени Янки Купалы (Минск, Республика Беларусь)

Ингрид Лаузунд. ОФИС. Бесхребетность в одном действии

Режиссёр-постановщик и композитор – ЕКАТЕРИНА АВЕРКОВА

Сценография и костюмы – Алена Игруша

В спектакле звучит музыка А. Вивальди

Спектакль удостоен Первой премии Молодёжного Театрального Форума, Кишинёв 2012

Спектакль идёт на белорусском языке с субтитрами на русском языке

24 мая на сцене Театра им. А.С. Пушкина

Продолжительность спектакля – 1 час 25 минут без антракта

«Сквозное действие спектакля – потребность каждого из героев вновь обрести “правильную осанку”, вспомнить, что такое самоуважение, разрешить прислушиваться к самому себе. И если начало спектакля полно ироничных режиссёрских ноток в адрес всякого рода тренингов и техник личностного роста, а в разгар событий офисные сотрудники и вовсе превращаются в неуправляемых эгоистичных животных, то код спектакля – монологи-исповеди героев, искренность которых возвращает героям человеческие черты. Режиссёр, так виртуозно до этого жонглирующая жанрами и способами актёрского существования (фарс, пантомима, острая сатира), для финала выбирает “театр переживания”. Лица актёров преображаются, с них будто спадают маски, ведь их герои тоже перестают играть, изображать из себя тех, кем не являются, позволяют себе наконец быть собой».

Анастасия Арефьева, «Независимая газета», 28 июня 2012

«<…> “Офис” выходит за рамки механического абсурда – здесь каждый из “винтиков” общего механизма получает право на объем, на глубину, в конечном итоге, на человеческую душу — финальный ряд монологов-исповедей выводит спектакль на иной уровень — не констатации, а попытки осмысления, рефлексии».

Анна Банасюкевич, Weekend. РИА Новости, 23-27 июля 2012